Αφίσα για τα δικαιώματα των παιδιών

Κλείνουμε την ενότητα αυτή με τη δημιουργία ομαδικής αφίσας.

Φθινοπωρινά φύλλα

Το Φθινόπωρο τυπικά τελειώνει, αλλά τα φύλλα συνεχίζουν να πέφτουν και τον Χειμώνα. Τα παιδιά αποχαιρετούν το Φθινόπωρο...

"Ζωγραφίζω όπως ο..."

Τελευταίες μέρες του Φθινοπώρου αυτή την εβδομάδα, είδαμε με τα παιδιά ξανά πίνακες ζωγραφικής Ελλήνων και ξένων ζωγράφων με θέμα φθινοπωρινό. Αφού τους παρατηρήσαμε και μιλήσαμε για τα χρώματα που κυριαρχούν το κάθε παιδί επέλεξε έναν από αυτούς που θα ήθελε να ζωγραφίσει στο χαρτί του. Σε ομάδες ανά πίνακα ή και ατομικά κάθισαν στα τραπέζια και αναπαρήγαγαν τον πίνακα χρησιμοποιώντας λαδοπαστέλ και ξυλομπογιές.

Έτσι ζωγράφισαν:

α) Το βάζο με τα χρυσάνθεμα του Ιακωβίδη

β) Τα Ηλιοτρόπια του Μονέ

γ) Τα φύλλα που γέρνουν του Τόμσον

δ) Τη γυναίκα με την ομπρέλα του Μονέ

ε) Τα φύλλα που κιτρινίζουν του Σίσλεϋ

στ) Τα Φθινοπωρινά Φύλλα του Ντεραίν

ζ) Τις Γυναίκες της Βρετάνης με ομπρέλα

η) Τη Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας μετά τη Βροχή του Μαθιόπουλου

Υπερκατασκευή!

Σημερινή υπερκατασκευή! " Η Αθήνα όλη" την ονόμασε ο Νικόλας!

Η "Συννεφούλα" γίνεται βιβλίο

Σήμερα μάθαμε το παρακάτω τραγούδι, τα παιδιά το ζωγράφισαν σε ζευγάρια και φτιάξαμε ένα ακόμα βιβλίο!

Είχα μια αγάπη, αχ καρδούλα μου,

που 'μοιαζε συννεφάκι, συννεφούλα μου.

Σαν συννεφάκι φεύγει ξαναγυρνάει

μ' αγαπά τη μια την άλλη με ξεχνάει.

Κι ένα βράδυ αχ καρδούλα μου

διώχνω ξαφνικά τη συννεφούλα μου.

Δεν αντέχω άλλο πια να με γελάει

μ' αγαπάει τη μια την άλλη με ξεχνάει.

Κι έρχεται ο Απρίλης αχ καρδούλα μου

να κι ο Μάης συννεφούλα μου.

Δίχως τραγούδι, δάκρυ και φιλί

δεν είναι άνοιξη φέτος αυτή.

Συννεφούλα, συννεφούλα να γυρίσεις σου ζητώ

και τριγύρνα μ' όσους θέλεις κάθε βράδυ.

Δεν αντέχω άλλο να 'μαι μοναχός

μ' αγαπάς τη μια κι ας με ξεχνάς την άλλη.