Εικαστικές δημιουργίες

Χθες ασχοληθήκαμε με τα έργα της Pristine Cartera και ειδικότερα παρατηρήσαμε αυτά που εμπεριέχουν ήλιους και φεγγάρια. Συζητήσαμε δύο από αυτά, αναλύσαμε την τεχνική της ζωγραφικής της και τα παιδιά είπαν:

-Τι βλέπετε;

-Το σήμα της ειρήνης.

-Ένα μάτι εκεί πίσω.

-Δυο αστεράκια.

-Τρία είναι...

-Χρωματιστές ακτίνες.

-Μια ανάποδη καρδούλα.

-Ο ήλιος φοράει κραγιόν.

-Βλέπω ένα φεγγάρι.

-Δυο μουστάκια βλέπω.

-Τι παρατηρείτε στην τεχνική;

-Τελίτσες

-Πώς θα τον ονομάζατε;

-"Ο κύριος Ήλιος ουράνιο τόξο"

-"Ο κόσμος με τα πολλά χρώματα"

-"Ο χρωματιστός ήλιος"

-Εδώ τι βλέπετε;

-Βλέπω γράμματα.

-Αυτό το μισοφέγγαρο.

-Μια πεταλούδα.

-Ένας μικρός ήλιος.

-Ένας μεγάλος ήλιος.

-Βλέπω μια πόρτα με ένα λουλούδι.

-Ένα αστεράκι με βούλες.

-Κι άλλα λουλούδια.

-Πώς θα τον ονομάζατε;

-"Ο χρωματιστός κήπος"

-"Η χρωματιστή πόλη"

-"Μισοφέγγαρο και ήλιος"

Αφού τελειώσαμε τη συζήτησή μας, τα παιδιά πήραν τις μπογιές τους (μαρκαδόρους, λαδοπαστέλ & ξυλομπογιές) και άρχισαν να ζωγραφίζουν με ό,τι τα είχε επηρεάσει από τε έργα που παρατηρήσαμε. Την επόμενη μέρα, με πινέλο, έβαλαν τελίτσες για να μιμηθούν την τεχνική της καλλιτέχνιδος.

Επεκτάσεις από το πρόγραμμα στη Γλυπτοθήκη

Η επιρροή του βιωματικού προγράμματος στην Εθνική Γλυπτοθήκη καλά κρατεί! Ο Άγγελος μας έφερε από το σπίτι του δύο μικρά αγάλματα που έφτιαξε με την πλαστελίνη που έδωσε στα παιδιά η κυρία Μίνη Ράδου η μουσειοπαιδαγωγός. Ονόμασε το ένα άγαλμα της αρχαίας Ελλάδας και το άλλο της αρχαίας Τουρκίας και ο παππούς του τα κόλλησε σε μια ξύλινη βάση που σκάλισε με μεράκι! Με ζωντανή τη μνήμη λοιπόν, σήμερα το πρωί τα παιδιά δημιούργησαν τα δικά τους γλυπτά!

Ημέρα φιλίας

Ξεκινήσαμε προχθές την ημέρα φιλίας! Έτσι, διαλέξαμε από ένα μαλακό βραχιολάκι που έφερε η δασκάλα μας και το φορέσαμε στο δεξί μας χέρι, για να το ξεχωρίζουμε από το αριστερό. Τα παιδιά που είχαν τα ίδια βραχιόλια, έγιναν ζευγάρια και όλη την ημέρα εκείνη έπαιζαν μαζί, κάθονταν δίπλα στην παρεούλα και πρόσεχε το ένα το άλλο, σύμφωνα με την οδηγία του παιχνιδιού! Μπορούν να παίξουν και δύο ζευγάρια μαζί, πότε όμως δεν αφήνουμε ένα παιδί μόνο του, αλλά είναι μαζί με το ζευγάρι του. Πέρασαν καταπληκτικά είπαν! Δείτε τις φωτογραφίες μας:

Το παραμύθι της Μέρας και της Νύχτας

Αφού διαβάσαμε την παρακάτω ιστορία, τα παιδιά φαντάστηκαν τα δύο όμορφα κορίτσια και με χαρτοκολλητική διαλέγοντας τα ανάλογα ρούχα τα έντυσαν και έφτιαξαν τις όμορφες εργασίες τους!

Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα όμορφο χωριό που λεγόταν Ουρανός, ζούσαν δυο όμορφα κορίτσια που ήταν πολύ καλές φίλες. Η μία λεγόταν Μέρα και η άλλη λεγόταν Νύχτα. Η Μέρα ήταν πολύ όμορφη, είχε ξανθά μαλλιά, γαλανά μάτια και φωτεινό δέρμα, γι΄αυτό και όλη την φώναζαν Φωτεινούλα. Η νύχτα ήταν κι αυτή πολύ όμορφη, με μαύρα στιλπνά μαλλιά, σκούρα μάτια και μελαχρινό δέρμα γι΄ αυτό και όλοι τη φώναζαν Σκοτεινούλα.

Οι δυο φίλες μεγάλωναν μαζί πολύ αγαπημένες και δεν είχαν μυστικά η μία από την άλλη. Τα χρόνια περνούσαν και οι κοπέλες πια ήταν σε ηλικία γάμου…

Ο βασιλιάς του χωριού που είχε κι εκείνος ένα γιο που τον λέγανε Ήλιο, αποφάσισε να διοργανώσει ένα χορό στο παλάτι για να βρει την κοπέλα που θα κάνει νύφη του.

Έβαλε λοιπόν ντελάληδες να ανακοινώσουν στο χωριό την ημερομηνία και την ώρα που θα γινόταν ο χορός:

-Προσοχή Προσοχή! Στο χορό πρέπει να προσέλθουν όλες οι κοπέλες που είναι πάνω από 18 χρονών!

Μόλις άκουσαν την ανακοίνωση η Μέρα και η Νύχτα άρχισαν να ετοιμάζονται. Όταν λοιπόν έφτασε εκείνο το βράδυ, η Μέρα φόρεσε ένα πανέμορφο φουστάνι με φωτεινά χρώματα αφήνοντας ξέπλεκα τα όμορφα ξανθά μαλλιά της τα οποία στόλισε με φωτεινές ηλιαχτίδες.

Η Νύχτα φόρεσε ένα όμορφο μαύρο λαμπερό φουστάνι που το στόλισε με δεκάδες λαμπερά αστεράκια και έπιασε τα μαλλιά της με ένα υπέροχο ψηλό κότσο που τον ομόρφυνε με ένα λαμπερό φεγγάρι χτενάκι.

Όταν ο χορός άρχισε το βασιλόπουλο χόρευε με όλες τις κοπέλες, μέχρι που είδε τη Μέρα και θαμπώθηκε από τη λάμψη της κι αποφάσισε ότι αυτή είναι η κατάλληλη για γυναίκα του.

Η Νύχτα όμως στεναχωρήθηκε πολύ με αυτή του την επιλογή κι έτσι αποφάσισε να μην ξανασυναντηθεί ποτέ της με τη φιλενάδα της.

Έτσι όποτε η Μέρα ερχόταν στο χωριό η Νύχτα έφευγε και επέστρεφε όταν έφευγε η Μέρα…

Ύστερα τα παιδιά ασκήθηκαν στη μαθηματική σκέψη συμβολίζοντας την μέρα με έναν ήλιο και τη νύχτα με ένα φεγγάρι.