Αφού ποτίσαμε τα σποράκια μας, είπαμε να φτιάξουμε κι ένα σκιάχτρο με τις οδηγίες των παιδιών. Και να! Έτοιμο να μας τα φυλάεια!
Μετά, τα παιδιά παρατήρησαν 2 πίνακες της Ρ. Κουρπά "Τα σκιάχτρα της Σαντορίνης" και έγινε η σχετική μας κουβεντούλα!
- Τι βλέπετε εδώ;
- Νομίζω ότι αυτός είναι ο Καπελάκιας (από το χθεσινό παραμύθι)
- Σαν άνθρωπος είναι.
- Σαν να είναι χιονάνθρωπος με φύλλα και καπέλο.
- Εμένα μου μοιάζει σαν αυτόν που φτιάξαμε.
- Έχει κι ο άλλος καπέλο. Ίδια καπέλα.
- Βλέπω τα χέρια του, τα έχει προς τα κάτω.
- Πάνω στο καπέλο μοιάζει σαν να έχει βαλει ένα καρότο.
- Σαν χωνάκι παγωτό είναι.
- Σαν το καπέλο του ιππότη.
- Σαν να κάνει ισορροπία.
- Αυτοί οι δύο είναι μαζί;
- Νομίζω ότι είναι της γριάς από το βιβλίο.
- Δεν είναι μαζί.
- Μπορεί να είναι ο ένας δεξιά και ο άλλος αριστερά.
- Τι σκέφτονται τα 2 σκιάχτρα;
- Σκέφτονται να μπουν σε μια αποθήκη.
- Να κάνουν ισορροπία να μην πέσουν.
- Να πάνε κάπου που είναι ζεστά.
- Μιλάνε μεταξύ τους;
- Όχι.
- Μπορεί ναι, μπορεί και όχι.
- Όχι, γιατί δεν είναι κοντά.
- Απλώς ό άλλος τον κοιτάζει γιατί έχει γυρισμένο το κεφάλι.
- Νομίζω ότι φυλάνε τα δέντρα.
- Νομίζω ότι προσέχουν τα σποράκια.
- Σαν τον Ψαθάκια και τον Καπελάκια.
- Σαν να φοράνε φουστάνι...
Στο τέλος της ημέρας, δραματοποιήσαμε το χθεσινό παραμύθι, με τη γριά και τα σκιάχτα!
Τα παιδιά έκαναν ισορροπία, πήδηξαν στα δύο πόδια, στο ένα πόδι, τα φύσηξε ο αέρας, κρύωσαν, ξεκουράστηκαν, κοιμήθηκαν και γενικότερα το διασκέδασαν!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου