Συννεφούλα
Στίχοι & μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Είχα, είχα μια αγάπη, αχ καρδούλα μου,
που 'μοιαζε συννεφάκι, συννεφούλα μου.
Σαν συννεφάκι φεύγει ξαναγυρνάει
μ' αγαπά τη μια την άλλη με ξεχνάει.
Κι ένα βράδυ κι ένα βράδυ βράδυ αχ καρδούλα μου
διώχνω ξαφνικά τη συννεφούλα μου.
Δεν αντέχω, δεν αντέχω άλλο πια να με γελάει
μ' αγαπάει τη μια την άλλη με ξεχνάει.
Κι έρχεται ο Απρίλης αχ καρδούλα μου
να κι ο Μάης. Ο Μάης συννεφούλα μου.
Δίχως, δίχως τραγούδι, δάκρυ και φιλί
δεν είναι άνοιξη φέτος αυτή.
Συννεφούλα, συννεφούλα να γυρίσεις σου ζητώ
και τριγύρνα μ' όσους θέλεις κάθε βράδυ.
Δεν αντέχω, δεν αντέχω άλλο να 'μαι μοναχός
μ' αγαπάς τη μια κι ας με ξεχνάς την άλλη.
Μάθαμε λοιπόν και τη" Συννεφούλα". Διάβασα τα λόγια στα παιδιά, τους την τραγούδησα και μετά την άκουσαν και αυτούσια από το cd. Είχαμε προηγούμενα φτιάξει και τα σχετικά συννεφάκια, οπότε ξεκίνησε η γνωστή δημιουργική κουβεντούλα.
Τι καταλάβατε παιδιά από αυτούς τους στίχους που ακούσατε;
- Η συννεφούλα έφυγε και έμεινε μόνος ο συννεφούλης. (Μαρία)
Γιατί έφυγε η συννεφούλα;
- Γιατί δεν τον αγαπούσε. (Βλάσης)
- Από τα συναισθήματα που μάθαμε, η συννεφούλα νιώθει αγάπη για τον συννεφούλη. (Ηλίας)
- Η συννεφούλα έφυγε, επειδή φοβόταν την αγάπη. (Α)
Ξαναγύρισε η συννεφούλα πίσω;
- Ναι, και του έφερε και την καρδούλα. (Κατερίνα Αν.)
- Κυρία Πόλυ, όταν λέω ότι φιβάται την αγάπη, εννοώ ότι φοβάται την αγάπη στον κόσμο των σύννεφων. Στον κόσμο των ανθρώπων, θέλει να υπάρχει αγάπη, αλλά όχι στον κόσμο των σύννεφων. (Α)
- Μιας και η Α. είπε ότι φοβάται την αγάπη, μου ήρθε μια ιδέα. Ντρεπόταν η συννεφούλα να του πει ότι τον αγαπάει. (Βλάσης)
- Η συννεφούλα δεν ήθελε η καρδιά του συννεφούλη να κάνει παρέα μια άλλη καρδιά και έφυγε. Αλλά έφυγε για καλό. Για να μην πέσει ο κεραυνός της στην καρδιά του συννεφούλη κατά λάθος. (Α)
Στο τέλος τι λέτε να έγινε, μετά από όλη αυτή την ιστορία;
- Ότι αγαπήθηκαν και παντρευτήκανε. (Κατερίνα Β.)
- Ο συννεφουλης δεν την αγάπησε. (Σωτήρης Οικ.)
- Η συννεφούλα, έφτιαξε έναν γερό τοίχο ανάμεσά τους, για να μην μπορεί να περάσει ο συννεφούλης. Έτσι, ούτε ο δικός της κεραυνός να μπορεί να τρυπήσει την καρδιά του συννεφούλη, ούτε του συννεφούλη τη δικιά της. (Α)
- Σε έχω ξετρελλάνει ε; (είπε η Ασημίνα σε μένα και συνέχισε την σκέψη της...)
- Η συννεφούλα, περνούσε μπροστά από τον συννεφούλη κάθε μέρα και κλικ, τον έβγαζε μια φωτογραφία και έφευγε...Όταν έβγαινε ο συννεφούλης την Άνοιξη, της φύτευε λουλούδια, εκείνη τα έκοβε με ένα ψαλίδι, έβγαζε τα πέταλα, τα μαδούσε και τα άφηνε για να τα ακολουθήσει ο συννεφούλης και να την βρίσκει. Αλλά όταν τελείωσαν τα πέταλα της συννεφούλας, ο συννεφούλης χάθηκε... (Α)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου