Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης.
Μουσική: Μάνος Λοΐζος.
Στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο
που ήξερε και έπαιζε τ' ακορντεόν
όταν τραγούδαγε φτυστός ήταν ο ήλιος
φωτιές στα χέρια του άναβε τ' ακορντεόν.
Μα ένα βράδυ σκοτεινό σαν όλα τ' άλλα
κράταγε τσίλιες παίζοντας ακορντεόν
φασιστικά καμιόνια στάθηκαν στη μάντρα
και μια ριπή σταμάτησε τ' ακορντεόν.
Τ' αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει
όποτε ακούω από τότε ακορντεόν
κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει
δε θα περάσει ο φασισμός.
Διαβάσαμε τους στίχους του τραγουδιού, τους εξηγήσαμε, το ακούσαμε και το σιγοτραγουδήσαμε.
Ύστερα απομονώσαμε τη φράση: "όταν τραγούδαγε φτυστός ήταν ο ήλιος φωτιές στα χέρια του άναβε τ' ακορντεόν" και τα παιδιά πήγαν στα τραπεζάκια τους πήραν μολύβια, ψαλίδια & κόλλες και έφτιαξαν αυτόν τον υπέροχο ήλιο του τραγουδιού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου