"Το ακορντεόν", Ντενεκεδούπολη, Ομαδική αφίσα

 Ακούσαμε και τραγουδήσαμε αυτό το υπέροχο τραγούδι του Μ. Λοϊζου με τα παιδιά και εκείνα σκέφτηκαν πώς θα ήταν η μελωδία της δημοκρατίας χωρίς νότες, αλλά με σύμβολα ζωγραφικής. Αποτύπωσαν λοιπόν στο χαρτί τις ιδέες τους μέσω της ζωγραφικής και μετά το καθένα έφτιαξε το δικό του ακορντεόν.

Διαβάσαμε και το παραμύθι της Ντενεκεδουπολης, συζητήσαμε τι γιορτάζουμε την 17η Νοέμβρη και πώς βγάζουμε έναν αρχηγό. 

Αφού επεξεργαστήκαμε τους μαγνήτες (λόγω του παραμυθιού , όπου κόλλησαν όλα τα ντενεκεδακια μεταξύ τους), ζωγραφίσαμε, κόψαμε κολλήσαμε, γράψαμε και κάναμε θόρυβο με διάφορα μουσικά όργανα από ατσάλι, αλλά  και άδεια κουτιά από αλουμίνιο για να καταλάβουμε πόσο θόρυβο έκαναν τα ντενεκεδακια. 

Τέλος, γράψαμε τα πράγματα τα οποία μας κάνουν χαρούμενους και πρέπει να αγωνιζομαστε για αυτά. 

Τέλος, αφού χθες είχαμε αναφερθεί στην γλυπτή κεφαλή στο προαύλιο του Πολυτεχνείου στην οποία μικροί & μεγάλοι αφήνουν ένα λουλούδι, είπαμε ότι αφού δεν μπορούμε να την επισκεφθούμε, να φτιάξουμε μια ομαδική εργασία και κάθε παιδί να ζωγραφίσει τα λουλούδια που θα άφηνε εκεί δίπλα για να τιμήσει τους φοιτητές!